stichting
raspoetin, stichting tot het andere zien presenteert:
"zwartlicht III"
LET OP: thans op ijburg
aan de fritz dietrich kahlenbergstraat 114 -116
op vrijdagavond 4 mei vanaf 20'02 uur tot laat
zaterdag 5 mei vanaf 14'00 tot 23'00 uur &
zondagmiddag 6 mei van 14'00 tot 19'00 uur
na de viering van de 'langste nacht' tijdens de "explositie VII" aan de ceintuurbaan 254 te amsterdam, op die 21122011, de schemering ingaand vanaf 16'33 tot de dageraad van 22122011 8'46, wordt er dit keer voorbereid om in het uiterste gebouw op ijburg genaamd "de witte kaap", een derde deel van de 'zwartlichtmannen' & hun werk te vertonen.
het
weekeinde van de 4e, 5e & 6e mei zal stichting raspoetin opnieuw een
explositie organiseren die het 'zwartlicht' verschijnsel aan de hand van deze 6
fotografen zal trachten te 'belichten'; een 'vervolg' op de explositie VII van
die langste decembernacht...
opnieuw zult u het werk aantreffen in uitsluitend zwart & wit
opnieuw zult u het werk aantreffen in uitsluitend zwart & wit
een
hernieuwde visuele dimensie ontstond wederom in 'jaap's [thans] virtuele ultieme
stofarchief':
de antwerpse
beeldend-kunstenaar/installatiebouwer bart prinsen zal dit keer met zijn
'zwart-vuur beelden' niet nogmaals het labyrint van karton trachten te doen
ontvlammen zoals dat aan de ceintuurbaan het geval was, maar deze 'zwart-vuur
beelden' dit keer richten op de betonstrukturen van dit nieuwe tijdelijk
onderkomen van stichting raspoetin, terwijl de fotograaf marnix carpentier
alting het zwarte licht & haar abstracties zocht op lege muren, vloeren
& plafonds in de ruimten die onze stedelijke omgevingen
verbergen.
beide reeksen
krijgen in haar presentatie een geheel nieuwe dimensie voor deze periode in deze
tijdelijke ijburgruimte, terwijl de deventer bouwkundige hans koning een visueel
'zwartbeeld' samenstelde 'van na de brand'.... zijn digitale beelden lijken
ogenschijnlijk een vervolg op bart's analoge 'zwart-vuur'.... & hoewel de
'ogen-schijn' bedriegt, zien we bij hans een letterlijk 'kale reeks' waar het
spektakel zichtbaar achter de rug lijkt & waarin hij ons de hoek toont
waarachter het vuur loerde...
filmconservator
mark-paul meyer's hernieuwde zoektocht naar een volgend lijnenspel leidde hem
langs de stedelijk archivale vondsten van meer anonieme lijnen & bewegingen
in gedeelten afgedrukt, terwijl de muzikant/beeldend kunstenaar joost visser
zich laat leiden & verrassen door de alledaagsheid die hij waarneemt,
vastlegt & weer vergeet, om vervolgens de analoge zwartwit diarollen pas op
te sturen ter ontwikkeling als elke notie van het 'vastgelegde' uit zijn
bewustzijn lijkt weggevlakt...
een hernieuwd kijken & een her-zien van het eigen kijken dmv een medium dat vooral lijkt
te bestaan in de aangehouden tijd....
de super8
filmmaker & initiatiefnemer van de explositieruimte jaap pieters tenslotte,
zocht het 'zwartbeeld' opnieuw in ondergrondse stofstrukturen & is
voornemens de digitaliteit & haar ongebreidelde snelheid & veelheid te
laten kontrasteren met de trage verzadiging van de fragmenten hieruit, een in
tijd identiek analoog beeld, terwijl hij zeker het harde licht van de
ondergrondse stations van vooral vensterbeelden uit de diverse ramen van zijn
laatste toer door de verenigde staten in een ruwe schets zal
tonen.....
te zien in de fritz dietrich kahlenbergstraat 114 / 116
een van de voorwaarden tot het gebruik van de ruimtes aan de fritz dietrich kahlenbergstraat 114/116 van de alliantie was dat we niet zouden ingrijpen in het ruwe karakter van de beide ruimtes.... onze enige ingreep tot nu toe werd het stofzuigen van de ruw betonnen vloer & het lappen der ramen.... om het karakter in al haar ruwheid te accentueren besloten we de zwart-wit dia's ook direkt op de ruwe muren te projekteren & af te zien van schermen of vellen papier waardoor alle vlekken, voegen, of direkt op de muur genoteerde nummers hier of daar, onderdeel werden van het beeld; werd er af gezien van enige aanpassing of konsessie hierin & er uiteindelijk alleen maar gekeken naar de ruimtelijke verhoudingen & welke beelden daarin het best tot haar recht zouden komen. de vragen die de beeldenreeksen oproepen zijn niet meer los te zien van de interferenties die de reeksen onderling met elkaar aangaan & de kontrasten zowel als aanvullingen zullen door hun veelheid de kijker dusdanig & telkens opnieuw op een ander of misschien ook verkeerd been zetten zodat de vastliggende kijkkaders van de toeschouwer op losse schroeven gezet dreigen te worden. ieder beeld als een doorkijk naar een ander beeld & iedere hoek vanwaaruit men een beeldenreeks bekijkt biedt ook weer een ander perspektief vanwaaruit een eerdere reeks die men daarvoor al gemeend had te hebben gezien, toch weer volledig anders lijkt of schijnt??? wat is schijn, wat is waarneming, hoe vlak kan een geprojekteerd beeld zijn in tijd & ruimte zonder dat het los komt van haar fundamentele 'beeld=illusie'. "du sollst dir kein bild machen".... een (af)beeld als doorkijk of inkijk... inkijk of doorkijk in een andere wereld, in het onbekende, in de volgende illusie & dat minimaal 8 X 80 zwart-wit plaatjes analogie met daar naast nog andere vormen waarin het zwartlicht gegoten werd.... zo veel illusie in licht & donker met in & doorkijken in andere werelden zodat de enige konkrete harde doorkijk haast als een beeld ervaren wordt: de doorgang naar de tweede ruimte, het gat in de muur naar 'hiernaast', 'the next world', hades de onderwereld gelijk & wie waagt de stap of sprong??? 'in het beeld' . 'in de ruimte' [hiernaast] het hiernaastmaals???? de meest dramatische ingreep 'in de ruimte' wordt tot een beeld & venster tegelijk, het altijd meer, het eeuwig nieuwe.... als 'alice' & haar spiegel: "throught the looking glass & what alice found there...."
03052012
ijburg
jaap pieters
marnix carpentier alting
hans koning
bart prinsen
